Skip to main content

II-gi Tydzień zw., Wtorek, Rok A, I - Rozważanie

Człowiek jest istotą w drodze, taki z niego „homo viator”.

Ten tkwiący głęboko w naszej ludzkiej naturze pielgrzym nosi w sobie niepokój, rozpięty pomiędzy tym jak jest, a jak chciałby, żeby było. Poza tym – jak to w drodze – zawsze czegoś brakuje, albo czegoś jest za mało. W dzisiejszej Ewangelii Jezus wędrując z uczniami od miasta do wsi, mógł mieć prawo zakładać, że znajdzie chwilę spokoju. Być może już długo szli. Być może byli zmęczeni, zgłodniali, spragnieni odpoczynku. A ponieważ odeszli daleko od osady (czytaj: sklepów), skorzystali z tego, co mieli pod ręką, łanów zboża. Łuskali je i jedli. Czynność sama w sobie wydawała się niewinna, a mimo to stała się powodem ataku i oskarżenia adresowanego do ...Jezusa! Słowa wypowiedziane w szczerym polu, wśród zbóż odbieram jak złośliwy syk węża, który – formułując swą skargę do uczniów - chce ukąsić najboleśniej Nauczyciela. To tak, jakby ktoś przez oskarżenie dziecka, tak naprawdę atakował ojca lub matkę, zarzucając rodzicowi złe wychowanie latorośli. Chrystus przyjął ten atak ze spokojem. Odpowiadając przywołał historię Dawida, przeanalizował sytuację i w przypomniał o właściwym porządku rzeczy: „Syn Człowieczy jest Panem szabatu”.

Właściwe podejście do świata rzeczy widać dostrzec można w życiu patrona dzisiejszego dnia, św. Antoniego, pierwszego pustelnika – jak o nim mówi Tradycja życia monastycznego. Zarówno z Ewangelii jak i z życiorysu św. Antoniego płynie do nas przestroga, żeby za bardzo nie ufać rzeczom; nie wyrywać sobie żył, żeby opływać we wszystko; nie obudowywać się otaczać materią, bo ona może stać się sidłem, zniewoleniem, więzieniem naszych marzeń, pragnień, wolności...

A wracając do terminu „homo viator” - wywodzi się z języka łacińskiego i oznacza „podróżny” lub zamiennie „pielgrzym”. Encyklopedie bardzo trafnie uchwyciły ten termin, wiążąc go przy tym z symbolem ludzkiego żywota, człowieka w drodze, podróży czy tułaczce.

.

II Tydzień zw., ***
wspomnienie św. Antoniego Opata ***
Mk 2, 23-28, Rok A, I ***